عملکرد حرارتی دیوارهای فلزی چگونه با Drywall مقایسه می شود؟

به خودی خود ، پانل های آلومینیومی در مقایسه با تخته گچ ، مقادیر کم R را نشان می دهند ، اما هنگامی که با شکستگی های حرارتی و عایق حفره ترکیب می شوند ، مجامع دیواری با کارایی بالا را تشکیل می دهند. هدایت حرارتی آلومینیوم بدون جداسازی حرارتی مناسب می تواند یک ضرر باشد. با این حال ، سیستم های دیواری مدرن از پلی آمید یا فایبرگلاس حرارتی بین پانل ها و ریل های نصب شده برای قطع انتقال حرارت استفاده می کنند. در پشت پانل ها ، کف سفت ، پشم معدنی یا عایق کف اسپری ، ارزش R اولیه را فراهم می کند ، و دستیابی به فاکتورهای U قابل مقایسه با سیستم های دیواری خشک شده یا بهتر از آن.

علاوه بر این ، سطوح انتشار بالای آلومینیوم نشان دهنده گرمای تابشی است و در هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید در استراتژی های خنک کننده منفعل کمک می کند. دیوارهای فلزی داخلی می توانند مواد تغییر فاز یا لایه های سد تابشی را برای نوسانات درجه حرارت متوسط ​​بیشتر ادغام کنند. در حالی که خشکی با عایق حفره مقادیر R قابل پیش بینی را ارائه می دهد ، سیستم های دیواری آلومینیومی عمق مونتاژ نازک تر را با عملکرد حرارتی معادل یا برتر ارائه می دهند-فضای داخلی بی خطر و کاهش بارهای انرژی در هنگام ساخت صحیح با عایق مداوم و شکستگی های حرارتی.