چه نوع پوشش‌های فلزی دیواری در مناطق خاورمیانه در برابر اشعه ماوراء بنفش قوی مقاوم‌تر هستند؟

پوشش‌های دیوار فلزی در مناطق خاورمیانه باید در برابر قرار گرفتن طولانی مدت و شدید در معرض اشعه ماوراء بنفش خورشیدی (UV)، دمای بالا و گاهی اوقات شن و ماسه ساینده مقاومت کنند. پوشش‌های مبتنی بر فلوروپلیمر، به ویژه PVDF (پلی وینیلیدین فلوراید) با سیستم چند لایه، به دلیل مقاومت استثنایی در برابر اشعه ماوراء بنفش، حفظ رنگ و گچی شدن کم در طول دهه‌ها، به طور گسترده شناخته شده‌اند. آنها انتخاب اصلی برای دیوارهای پرده آلومینیومی و پانل‌های کامپوزیتی در سراسر خلیج فارس هستند. پوشش‌های پلی استر اصلاح شده با سیلیکون (SMP) اقتصادی‌تر هستند اما معمولاً در مقایسه با PVDF، حفظ رنگ و براقیت کمتری دارند. SMP ممکن است برای عناصر ثانویه یا در مواردی که بودجه عملکرد طولانی مدت را محدود می‌کند، قابل قبول باشد. پوشش‌های پلی اورتان و پلی آسپارتیک با کیفیت بالا همچنین می‌توانند پایداری UV و مقاومت سایشی خوبی را برای زیرلایه‌های فولادی فراهم کنند، اما باید با رنگدانه‌های مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش اثبات شده مشخص شوند. پرداخت‌های آنودایز شده روی آلومینیوم یک لایه اکسید غیر آلی ایجاد می‌کنند که ذاتاً مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش است. انواع آنودایز سخت معماری، سختی سطح و مقاومت در برابر سایش را افزایش می‌دهند که در مواردی که فرسایش شن و ماسه نگران کننده است، مفید است. برای زیرلایه‌های فولادی، سیستم‌های محافظت دوگانه (گالوانیزه به همراه یک پوشش رویه مقاوم در برابر هوازدگی) در صورت ترکیب با پوشش‌های رویه با کیفیت بالا، عمر را در شرایط اشعه ماوراء بنفش بالا افزایش می‌دهند. نکته مهم این است که از رنگدانه‌های پایدار در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده کنید و از آماده‌سازی دقیق سطح و تضمین کیفیت در حین استفاده اطمینان حاصل کنید - چسبندگی و ضخامت لایه رنگ مستقیماً بر عملکرد UV تأثیر می‌گذارد. برنامه‌های نگهداری منظم که برای حذف گرد و غبار و نمک طراحی شده‌اند، پوشش‌ها را در ریاض، دبی، دوحه و سایر مکان‌های با تابش بالا، برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌کنند.