عملکرد دیوارپوش فلزی در محیط‌های ساحلی با قرار گرفتن در معرض نمک و رطوبت بالا چگونه است؟

محیط‌های ساحلی به دلیل هوای مملو از نمک، رطوبت بالا و چرخه‌های مکرر تر و خشک، چالش‌های خوردگی تسریع‌شده‌ای را ایجاد می‌کنند. یک دیوار روکش فلزی می‌تواند در این شرایط با موفقیت عمل کند، زمانی که انتخاب مواد، پرداخت‌های محافظ، جزئیات و نگهداری، همگی متناسب با شرایط ساحلی باشند. انتخاب مواد، گزینه‌های با مقاومت بالا در برابر خوردگی را ترجیح می‌دهد: آلومینیوم آنودایز شده، فولاد ضد زنگ درجه دریایی (به عنوان مثال، 316)، یا فولادهای گالوانیزه و دوپلکس با پوشش مناسب، انتخاب‌های رایجی هستند. پوشش‌های با کارایی بالا مانند PVDF با ضخامت لایه مناسب، محافظت بیشتری در برابر اسپری نمک و تخریب اشعه ماوراء بنفش ایجاد می‌کنند. آنودایز کردن، لایه اکسید طبیعی آلومینیوم را برای مقاومت در برابر خوردگی غیرفعال افزایش می‌دهد. جزئیات برای جلوگیری از رطوبت محبوس شده بسیار مهم است - طرح‌ها باید از شکاف‌هایی که نمک می‌تواند در آنها جمع شود، جلوگیری کنند و زهکشی و تهویه کافی در پشت روکش را تضمین کنند. جداسازی از فلزات غیر مشابه (به عنوان مثال، استفاده از واشرها و موانع غیر رسانا) از خوردگی گالوانیکی جلوگیری می‌کند. بست‌ها باید ضد زنگ یا مقاوم در برابر خوردگی مشابه باشند و برای قرار گرفتن در معرض دریا مشخص شده باشند. در صورت امکان، برای دسترسی آسان و جایگزینی اجزای آسیب‌دیده طراحی کنید و عناصر آسیب‌پذیر را دور از قرار گرفتن در معرض مستقیم قرار دهید. روش‌های نگهداری در مناطق ساحلی باید پیشگیرانه‌تر باشند: شستشوی منظم با آب شیرین برای از بین بردن رسوبات نمکی، بازرسی درزگیرها و بست‌ها و پوشش‌های ترمیمی برنامه‌ریزی‌شده. در نظر گرفتن طول عمر مورد انتظار، هزینه چرخه عمر و شرایط گارانتی خاص مناطق ساحلی باید در تصمیم‌گیری‌های نهایی در مورد مواد و پرداخت نهایی لحاظ شود. هنگامی که این اقدامات احتیاطی رعایت شود، دیوارهای روکش فلزی حتی در محیط‌های ساحلی تهاجمی، نماهای بادوام و جذابی ارائه می‌دهند.