عملکرد لرزه‌ای هنگام نصب سقف کاذب فلزی در مناطق زلزله‌خیز چگونه متفاوت است؟

در مناطق زلزله‌خیز، عملکرد لرزه‌ای سقف‌های حائل فلزی توسط پاسخ دینامیکی، جزئیات اتصال و انطباق با آیین‌نامه‌های لرزه‌ای منطقه‌ای تعیین می‌شود. برخلاف سقف‌های صلب، سیستم‌های حائل دارای عناصر گسسته متعددی هستند که می‌توانند در طول لرزش زمین حرکت نسبی از خود نشان دهند. برای جلوگیری از جدا شدن یا آسیب خطرناک، طراحان باید اجزای سیستم تعلیق دارای رتبه‌بندی لرزه‌ای، مهاربند ضد تاب و مهارهای ثانویه را طبق استانداردهای محلی (به عنوان مثال، ASCE 7 در ایالات متحده یا آیین‌نامه‌های منطقه‌ای معادل) مشخص کنند. سخت‌افزار سیستم تعلیق باید دارای ویژگی‌های قفل مثبت، گیره‌های لرزه‌ای یا کوپلینگ‌های میله‌ای باشد که درگیری را تحت بارهای چرخه‌ای حفظ می‌کنند. مهاربندی متقابل سیستم به اعضای سازه‌ای به کنترل جابجایی جانبی و بالاآمدگی عمودی که در غیر این صورت می‌تواند باعث جدا شدن حائل‌ها شود، کمک می‌کند. طراحی لرزه‌ای همچنین مستلزم محاسبه جرم مجموعه سقف و هرگونه وسیله متصل به آن و اطمینان از اینکه نقاط اتصال به سازه می‌توانند بارهای دینامیکی القا شده را بدون بارگذاری بیش از حد اعضای اصلی تحمل کنند، می‌باشد. برای تأسیسات حیاتی، سیستم‌های پشتیبانی ثانویه مستقل را برای اقلام سنگین (خوشه‌های روشنایی، اجزای HVAC) در نظر بگیرید تا شبکه سقف برای پشتیبانی از چنین بارهایی در طول رویدادهای لرزه‌ای مورد استفاده قرار نگیرد. ماکت‌ها و آزمایش‌های دینامیکی (یا گزارش‌های آزمایش لرزه‌ای ارائه شده توسط سازنده) می‌توانند عملکرد را تأیید کنند. در نهایت، نگهداری از اتصالات لرزه‌ای ضروری است زیرا خوردگی یا نصب نادرست می‌تواند سیستم را به خطر بیندازد؛ برنامه‌های بازرسی و پروتکل‌های جایگزینی باید بخشی از عملیات ساختمانی باشند. تکیه‌گاه‌های لرزه‌ای مهندسی و نصب شده به درستی، ایمنی و عملکرد سقف فلزی مانع را در مناطقی با خطر لرزه‌ای تضمین می‌کنند.