چه موادی معمولاً در سیستم دیوار پرده‌ای استفاده می‌شوند و چگونه بر عملکرد تأثیر می‌گذارند؟

عملکرد یک سیستم دیوار پرده‌ای توسط موادی که برای قاب‌بندی، مهارها، شیشه‌ها، عایق‌های حرارتی و درزگیرها انتخاب می‌شوند، تعیین می‌شود. برای سیستم‌های دیوار پرده‌ای فلزی، ماده اصلی قاب‌بندی معمولاً آلومینیوم اکسترود شده است، زیرا نسبت مقاومت به وزن، مقاومت در برابر خوردگی و شکل‌پذیری مطلوبی دارد. در مواردی که مقاومت کششی یا مقاومت در برابر خوردگی بالاتری برای مهارها و براکت‌ها مورد نیاز است، از فولاد ضد زنگ درجه دریایی استفاده می‌شود. انتخاب آلیاژ آلومینیوم و نوع آب‌بندی بر سختی سازه و ویژگی‌های تغییر شکل تحت بارهای باد تأثیر می‌گذارد. عملکرد حرارتی با گنجاندن عایق‌های حرارتی پلی‌آمید یا فاصله‌دهنده‌های عایق کنترل می‌شود که انتقال حرارت از طریق مقاطع فلزی را کاهش می‌دهند - که برای آب و هوای خاورمیانه با بهره‌های خورشیدی زیاد بسیار مهم است. انتخاب شیشه (شیشه‌های لمینت، آب‌بندی شده، دو یا سه جداره با پوشش‌های کم گسیل و فاصله‌دهنده‌های لبه گرم) مستقیماً بر مقادیر U، ضریب بهره گرمای خورشیدی (SHGC) و عملکرد آکوستیک تأثیر می‌گذارد. در مواردی که مقاومت در برابر آتش و حرارت مورد نیاز است، مناطق اسپندرل اغلب از پنل‌های فلزی عایق با پشم معدنی یا PIR استفاده می‌کنند. سیستم‌های درزگیر و واشر (درزگیرهای سیلیکونی، واشرهای EPDM) مقاومت در برابر آب و هوا و دوام طولانی مدت را تعیین می‌کنند؛ انتخاب درزگیرهای مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش و با مقاومت بالا در برابر حرکت در مناطق گرم و آفتاب‌گیر ضروری است. پرداخت‌هایی مانند پوشش‌های آنودایزینگ یا PVDF ظاهر بصری را طولانی‌تر کرده و در برابر تخریب محیط زیست مقاومت می‌کنند؛ برای پروژه‌ها یا مکان‌های ساحلی در ترکمنستان یا قزاقستان با آلاینده‌های صنعتی، پیش‌پردازش پیشرفته و پوشش‌های ضخیم‌تر توصیه می‌شود. در مجموع، انتخاب مواد در یک سیستم دیوار پرده‌ای فلزی باید بر اساس نیازهای سازه‌ای، اهداف حرارتی، الزامات آتش‌سوزی و قرار گرفتن در معرض محلی باشد تا عملکرد قابل اعتماد و پیشرو در بازار ارائه شود.