یک نمای فلزی در مناطق لرزه‌خیز باید چه الزامات بار سازه‌ای را برآورده کند؟

نماهای فلزی در مناطق لرزه‌خیز باید به گونه‌ای مهندسی شوند که هم نیروهای جانبی و هم حرکت ساختمان را بدون جدا شدن یا ترک خوردن تحمل کنند. مهندسی لرزه‌خیزی ایجاب می‌کند که پنل‌های نما، زیرسازه‌ها و سیستم‌های مهار، انعطاف‌پذیری و جذب انرژی را در خود جای دهند. این امر تضمین می‌کند که نمای فلزی می‌تواند در حین زلزله با ساختمان حرکت کند و در عین حال یکپارچگی کلی را حفظ کند. معمولاً مهندسان اتصالات شیاردار، براکت‌های انعطاف‌پذیر و مهارهای ضربه‌گیر را برای جلوگیری از تمرکز تنش در نظر می‌گیرند. مواد سبک مانند آلومینیوم در مناطق لرزه‌خیز ترجیح داده می‌شوند زیرا جرم نما را کاهش می‌دهند و مسیر بار لرزه‌ای را کاهش می‌دهند. این سیستم همچنین باید با استانداردهای منطقه‌ای مانند ASCE 7، Eurocode 8 یا کدهای لرزه‌ای محلی مطابقت داشته باشد. در سازه‌های چند طبقه، درزهای انبساط باید در فواصل استراتژیک طراحی شوند تا رانش بین طبقه‌ای را در خود جای دهند. مهندسان همچنین خطرات احتمالی سقوط را ارزیابی می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که پنل‌ها حتی تحت لرزش شدید نیز ایمن می‌مانند. مهندسی لرزه‌خیزی مناسب نه تنها از ساکنان محافظت می‌کند، بلکه هزینه‌های تعمیر پس از زلزله را نیز به حداقل می‌رساند و به مالکان کمک می‌کند تا تداوم عملیاتی را حفظ کنند.