کدام عملکرد بهتر است: سقف های طاق یا کلیسای جامع با سیستم های سقفی فلزی؟

عملکرد طاق در مقابل سقف های کلیسای جامع در سیستم های سقفی فلزی به پویایی ساختاری ، رفتار صوتی و مدیریت حرارتی وابسته است. سقف های طاق دار ، با دامنه های ملایم تر ، اجازه می دهد تا فاصله آویز معمولی و پانل های آلومینیومی کوتاه تر ، بهبود توزیع بار و به حداقل رساندن انحراف در بارهای زنده. این می تواند ثبات تراز بلند مدت را تقویت کرده و تدارکات نصب را ساده تر کند. در مقابل ، سقف های کلیسای جامع شیب تهاجمی تری را ارائه می دهند ، که نیاز به تقویت زیر فریم سفارشی - که اغلب کانالهای فولادی گالوانیزه با فواصل آویز نزدیکتر است - برای مقابله با گرانش و بادگیرهای باد ، به ویژه برای سوفیت های بیرونی. از نظر حرارتی ، پانل های فلزی در دامنه های کلیسای جامع نوسانات دمای روزانه را تقویت می کنند. مشخص کردن آلیاژهای آلومینیومی ضخیم تر با پوشش های انتشار بالا و ترکیب شکافهای انبساط به کاهش کمانش کمک می کند. از نظر صوتی ، سقف های طاق دار به راحتی میزبان میزبان یا ابرهای آکوستیک است ، در حالی که حجم کلیسای جامع از پانل های سوراخ شده در سطح سقف با پشتی های پشم یکپارچه یکپارچه برای جذب صدا به طور مساوی توزیع می شود. کنترل رطوبت نیز بسیار مهم است: سیستم های کلیسای جامع باید شامل مسیرهای زهکشی تراکم در اتصالات پانل باشند. در نهایت ، "عملکرد بهتر" به اولویت های خاص پروژه بستگی دارد: سهولت و سرعت به نفع طرح های طاق ، در حالی که درام بصری و جادار بودن به سمت سیستم های کلیسای جامع.