چه ضخامت و مشخصات پنلی برای دیوار روکش فلزی در ساختمان‌های مرتفع توصیه می‌شود؟

برای کاربردهای بلندمرتبه، ضخامت و مشخصات پنل توسط الزامات ترکیبی سازه‌ای، قابلیت سرویس‌دهی و عملکرد در برابر آتش تعیین می‌شود، نه یک مقدار تجویزی واحد. نماهای آلومینیومی معمولی از ضخامت ورق پایه از ۱.۰ تا ۲.۵ میلی‌متر برای پنل‌های پروفیل تک‌جداره و ۲.۰ تا ۴.۰ میلی‌متر برای کاست‌های سنگین یا با دهانه بزرگتر استفاده می‌کنند. گیج‌های فولاد ضد زنگ نیز به طور مشابه بر اساس مقاومت و مقاومت در برابر فرورفتگی انتخاب می‌شوند. مهندسان ضخامت مورد نیاز را با در نظر گرفتن فشارهای باد (از جمله تندبادهای دینامیکی)، دهانه پنل بین تکیه‌گاه‌ها، دنده‌های سفت‌کننده، الگوی بست و محدودیت‌های انحراف مجاز محاسبه می‌کنند. پنل‌های با فرمت بزرگ اغلب به گیج‌های ضخیم‌تر یا سفت‌کننده‌های داخلی برای کنترل لرزش و خستگی نیاز دارند. پنل‌های کامپوزیت (ACM) ضخامت رویه (معمولاً ۰.۵ تا ۰.۷ میلی‌متر برای رویه‌های ACM) را همراه با ضخامت هسته انتخابی برای برآورده کردن معیارهای آتش و حرارت مشخص می‌کنند. با این حال، کدهای ساختمان‌های بلند ممکن است به هسته‌های غیر قابل احتراق (پر شده با مواد معدنی) نیاز داشته باشند که بر ضخامت و وزن کلی تأثیر می‌گذارند. سیستم‌های اتصال و پشتیبانی (فاصله ریل‌ها، اندازه گیره، دهانه براکت) باید به گونه‌ای اندازه‌گیری شوند که با سختی پنل مطابقت داشته و ضرایب ایمنی کافی را فراهم کنند. طراحی لرزه‌ای، ملاحظات جابجایی حرارتی و بارهای دسترسی تعمیر و نگهداری (تجهیزات دسترسی به نما) نیز بر مشخصات تأثیر می‌گذارند. در سازه‌های بلندمرتبه، یک رویکرد طراحی محافظه‌کارانه، که با محاسبات سازه‌ای و بررسی دقیق، به علاوه آزمایش ماکت در مقیاس کامل در صورت لزوم، تأیید می‌شود، تضمین می‌کند که ضخامت پنل و سیستم انتخاب شده، الزامات طول عمر، عملکرد و ایمنی را برآورده می‌کند.