چگونه حرکات سازه‌ای، انبساط حرارتی و نوسان ساختمان بر طراحی و عملکرد درز دیوار پرده‌ای تأثیر می‌گذارند؟

طراحی اتصالات دیوار پرده‌ای باید حرکات قابل پیش‌بینی و غیرقابل پیش‌بینی را در نظر بگیرد تا خاصیت ضد آب بودن، ایمنی و زیبایی‌شناسی را حفظ کند. انبساط حرارتی باعث انبساط و انقباض قاب‌های آلومینیومی و شیشه‌ها می‌شود؛ طراحان باید در اتصالات، مقادیر مجاز حرکت را در نظر بگیرند و درزگیرها و واشرهایی با خواص کشیدگی و بازیابی کافی انتخاب کنند. تغییر مکان ساختمان و رانش بین طبقات، که به ویژه برای سازه‌های بلند یا انعطاف‌پذیر اهمیت دارند، جابجایی‌های جانبی چرخه‌ای را تحمیل می‌کنند که نیاز به اتصالاتی دارند که برای برش، کشش و فشار با قابلیت حرکت مناسب طراحی شده‌اند. حرکت عمودی در دال‌های کف نسبت به دیوار پرده‌ای (حرکت عمودی دیفرانسیلی) باید از طریق لنگرهای نوع لغزشی یا سیستم‌های جرز شناور که امکان حرکت محوری را در حین انتقال بارهای ثقلی فراهم می‌کنند، در نظر گرفته شود. اتصالات باید به گونه‌ای طراحی شوند که لنگرهای سازه‌ای اولیه بارها را تحمل کنند در حالی که درزگیرها و واشرهای ثانویه بدون ایجاد تنش بیش از حد، کنترل هوا و آب را انجام دهند. اندازه اتصالات را بر اساس محاسبات حرکت تجمعی از بارهای حرارتی، لرزه‌ای و سرویس مشخص کنید - معمولاً اتصالات حرکتی را طوری اندازه گیری کنید که مجموع حداکثر کرنش‌های قابل پیش‌بینی به علاوه ضرایب ایمنی را بپذیرند. از میله‌های پشتیبان و هندسه شکست پیوند استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که درزگیرها به جای جدا شدن، در برش حرکت می‌کنند. برای نماهایی که در معرض نوسان ناشی از باد هستند، باید محدودیت‌هایی در مورد انحراف شیشه و چرخش درزها در نظر گرفته شود تا از تنش لبه شیشه یا بیرون زدگی واشر جلوگیری شود. ماکت‌ها و آزمایش‌های حرکت چرخه‌ای، چسبندگی و خاصیت ارتجاعی مجموعه‌های درز را پس از چرخه‌های مکرر تأیید می‌کنند. برنامه‌های دقیق حرکت و رواداری‌های نصب واضح در اسناد قرارداد، خطر عدم هم‌ترازی میدانی را که می‌تواند ظرفیت حرکتی طراحی شده را خنثی کند، به حداقل می‌رساند.