چگونه باید جزئیات مربوط به زهکشی و درزگیری دیوار پرده‌ای را شرح داد تا از ورود آب و لکه‌دار شدن آن جلوگیری شود؟

جلوگیری از ورود آب و لکه‌دار شدن دیوارهای پرده‌ای نیازمند یک سیستم زهکشی و درزگیر لایه‌ای است که برای افزونگی طراحی شده باشد. اصل اصلی، جلوگیری از ورود آب به داخل ساختمان با استفاده از چندین خط دفاعی است: واشرهای خارجی و درزگیرهای اولیه برای دفع آب فله، حفره‌های زهکشی داخلی و کفی‌های پشتی برای جمع‌آوری و تخلیه هرگونه آب نفوذ کرده و متعادل‌سازی فشار برای جلوگیری از ورود آب به داخل درزها. اجزای افقی را با ناودان‌های داخلی پیوسته و محل‌های تخلیه که به خروجی‌های خارجی محافظت‌شده منتهی می‌شوند، جزئیات دهید؛ آستانه‌های شیب‌دار و سدهای پشتی داخلی را برای جلوگیری از تشکیل حوضچه تنظیم کنید. سیستم‌های درزگیر باید با مواد سازگار مشخص شوند؛ در جایی که چسبندگی ساختاری مورد نیاز است، از سیلیکون‌های سازه‌ای و در جایی که چسبندگی به علاوه انعطاف‌پذیری مورد نیاز است، از درزگیرهای پلی‌اورتان یا هیبریدی با کارایی بالا استفاده کنید. نکته مهم این است که ترکیبات پرایمر و زیرلایه مورد تأیید تولیدکنندگان درزگیر را انتخاب کنید و هندسه درز (نسبت عمق به عرض) را کنترل کنید تا از کشیدگی و چسبندگی بهینه اطمینان حاصل شود. از قرار دادن درزگیر در تماس مستقیم با فلزات غیرمشابه که می‌توانند لعاب یا روکش‌های نما را لکه‌دار کنند، خودداری کنید. از درزگیرهای فداشونده و لبه‌های چکه‌گیر برای هدایت رواناب به دور از سطوح قابل مشاهده استفاده کنید. برای دیوارهای پرده‌ای فلزی، پوشش‌های مقاوم در برابر خوردگی را مشخص کنید و مطمئن شوید که بست‌ها و فاصله‌دهنده‌ها از مواد بدون لکه هستند؛ نقاط تماس ایزوله یا واشرهای محافظ می‌توانند از لکه‌دار شدن فلز در اثر رواناب جلوگیری کنند. جزئیات مربوط به شکستگی‌های مویرگی در اتصالات عمودی را ارائه دهید و مطمئن شوید که اجزای نما برای آب‌بندی مجدد دوره‌ای در دسترس هستند. در نهایت، قبل از نصب کامل، ماکت‌ها و آزمایش‌های آب را برای تأیید مسیرهای زهکشی و عملکرد درزگیر الزامی کنید و یک رژیم نگهداری برای بازرسی و آب‌بندی مجدد اتصالات در فواصل زمانی توصیه شده توسط سازنده را مستند کنید تا آب‌بندی طولانی مدت و یکپارچگی زیبایی حفظ شود.